Zapraszamy wszystkich na spotkanie przed pielgrzymkowe w piątek 12.08.2016 o godz. 19.00 w auli Domu Katolickiego

• Termin: 14-20 sierpnia 2016 (niedziela-sobota)
• Przewodnik: ks. Dawid Górniak
• Księża opiekujący się grupą: ks. Dariusz Domerecki (par. Miłosierdzia Bożego w Prudniku), o. Waldemar Wołowski (Biała)

• koszt uczestnictwa: 35 zł – tzn. znaczek, zupy, karetka i obsługa techniczna,
• bagaż: 40 zł (płatne u kierowcy w dniu zdawania bagażu)
• zdanie bagażu: sobota 13 sierpnia przy kościele św. Michała Arch. w godz. od 18.00 do 19.00,
• powrót z Częstochowy do Prudnika:  30 zł, zapisy w kancelarii
• zapisy: kancelaria parafialna (do 12.08.2016) lub ostatecznie w dniu wyjścia u ks. Dawida

Droga Siostro, Drogi Bracie!

Myślę, że każdy kto choć raz poszedł na pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę dobrze czuje jak wielkim doświadczeniem duchowym jest wspólne pielgrzymowanie do Matki Bożej. Tegoroczna pielgrzymka jest szczególna pod wieloma względami. Chcemy w niej połączyć te wszystkie wydarzenia tego roku. Pragniemy uczynić ten czas swoistym dziękczynieniem za Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, za Światowe Dni Młodzieży, za 1050 rocznicę Chrztu Polski i wreszcie za 40 lat pielgrzymki opolskiej. Niestety nie wszyscy mogą razem z nami fizycznie pielgrzymować. Różne są tego przyczyny: czasem obowiązki rodzinne, praca, a czasem stan zdrowia, podeszły wiek. Z myślą o Was Drodzy Parafianie zapraszam do duchowego pielgrzymowania razem z nami. Poprzez takie pielgrzymowanie możecie wspólnie z nami kroczyć na Jasną Górę, wspierać nas swoimi modlitwami, a także my te wszystkie Wasze intencje i troski zabierzemy do tronu naszej Matki.   

Ks. Dawid Górniak

Przewodnik grupy

Aby podjąć duchowe pielgrzymowanie zapoznaj się z Kartą Duchowego Pielgrzyma

Proszę o wydrukowanie i wypełnienie zgody w przypadku osób niepełnoletnich wraz z podaniem konkretnego opiekuna pełnoletniego

Zapoznaj się z hymnem ŚDM Kraków 2016

Przesłuchaj pieśni napisanej i skomponowana specjalnie na potrzeby 1. Pieszej Pielgrzymki Opolskiej na Jasną Górę. W tym roku, przy okazji rocznicy - 40. Pieszej Pielgrzymki Opolskiej - chcemy przypomnieć tę pieśń.

LIST PASTERSKI EPISKOPATU POLSKI O POSŁUDZE CHARYTATYWNEJ W ROKU MIŁOSIERDZIA
Miłosierni czynem
(fragmenty)

Umiłowani w Chrystusie Siostry i Bracia,
przeżywamy Rok Miłosierdzia, którego jednym z celów jest ożywienie posługi charytatywnej w Kościele. Papież Franciszek w bulli Misericordiae Vultus skierował do wiernych Kościoła gorący apel: „O jakże pragnę, aby nadchodzące lata były naznaczone miłosierdziem tak, byśmy wyszli na spotkanie każdej osoby, niosąc dobroć i czułość Boga! Do wszystkich, tak wierzących jak i tych, którzy są daleko, niech dotrze balsam miłosierdzia jako znak Królestwa Bożego, które jest już obecne pośród nas” (MV 5). (…) W Polsce wciąż są ludzie ubodzy Trwająca już ćwierć wieku transformacja społeczno-ustrojowa i gospodarcza w Polsce nie wszystkim obywatelom przyniosła poprawę bytu. Owszem, niektórym z nich udało się osiągnąć awans cywilizacyjny i podnieść niekiedy nawet znacznie swoją stopę życiową. Należy jednak pamiętać, iż w porównaniu z państwami Europy Zachodniej wciąż jesteśmy społeczeństwem ludzi ubogich. Miarą wartości systemu społeczno-politycznego państwa jest troska o najsłabsze ogniwo w społeczeństwie. Dojrzałe społeczeństwo dba o wszystkich swoich członków, wspiera słabych i stwarza dla nich szanse rozwojowe. Pomoc ludziom potrzebującym jest zadaniem nie tylko władz państwowych i samorządowych, lecz także organizacji „non-profit”, które są wiarygodnym miernikiem rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w poszczególnych krajach. Zakres ubóstwa w Polsce jest również dużym wyzwaniem dla Kościoła, który poprzez swoje instytucje, zwłaszcza parafie, zakony, Caritas, Dzieło Nowego Tysiąclecia oraz inne stowarzyszenia i fundacje, ale także przez bezpośrednie działanie swoich wyznawców spieszy z pomocą ludziom potrzebującym. Skala ubóstwa w społeczeństwie polskim pokazuje, jak wciąż bardzo potrzebne jest zaangażowanie charytatywne Kościoła. (…)

Wiara wyraża się w czynach
W ponad tysiącletniej historii naszego narodu Kościół zapoczątkował bezinteresowną pomoc bliźniemu i mimo zmieniających się warunków kontynuuje dzieła miłosierdzia. W Polsce Kościół prowadzi obecnie ponad 800 charytatywnych instytucji, które realizują ponad 5 tysięcy różnego rodzaju dzieł charytatywnych. Dzieła te prowadzą diecezje, żeńskie i męskie zakony, parafie jak również katolicy świeccy w formie różnego rodzaju fundacji i stowarzyszeń. Te dzieła powstają dzięki zaangażowaniu i pracy konkretnych ludzi Kościoła, którzy nieraz całe swoje życie poświęcają posłudze charytatywnej. W dzieła miłosierdzia jest zaangażowanych ponad 30 tys. pracowników instytucji charytatywnych. Wśród nich są księża, osoby konsekrowane i świeccy, którzy razem z ponad 80 tysiącami wolontariuszy pracują w kościelnych hospicjach, noclegowniach, wydają posiłki, opiekują się dziećmi, osobami starszymi, uzależnionymi oraz niepełnosprawnymi. Poprzez wsparcie finansowe w ich miłosiernej posłudze uczestniczy cały Kościół i obejmuje pomocą 3 miliony potrzebujących. Na szczególną uwagę zasługuje miłosierdzie świadczone tym, których mamy wokół siebie. Dlatego tak cenne są wszelkie inicjatywy pomocowe podejmowane w naszych parafiach, takie jak roznoszenie Komunii św. chorym, odwiedzanie i pomoc pielęgnacyjna chorym, przygotowywanie paczek dla ubogich rodzin, wydawanie posiłków, odzieży, butów, itp. Dzięki ponad 60 tysiącom organizacji działającym w parafiach pomoc charytatywna dociera do ponad pół miliona osób. W tych wspólnotach ludzie potrzebujący znajdują duchowe i moralne wsparcie. (…) Instytucjom i wszystkim zaangażowanym w dzieła charytatywne, pracownikom i wolontariuszom oraz wszystkim ludziom dobrej woli udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.
Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 372. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
w Poznaniu w dniu 15 kwietnia 2016 r.

SŁOWO ABP. STANISŁAWA GĄDECKIEGO NA ROZPOCZĘCIE CENTRALNYCH OBCHODÓW 1050-LECIA CHRZTU POLSKI

Drodzy Rodacy, w Polsce i poza jej granicami!
Gaude Mater Polonia! Raduj się Matko Polsko! Tymi słowami pragnę rozpocząć moje wprowadzenie w jubileuszowe dziękczynienie, jakie od jutrzejszego dnia począwszy - w Gnieźnie i Poznaniu – będziemy składać Bogu za chrzest Mieszka I w 1050. rocznicę tego wydarzenia. Będzie to moment historyczny, który nie może ograniczyć się do retoryki wspomnień, ale winien stać się okazją do odnowy duchowej, do podjęcia wyzwań naszych czasów i zwrócenia ich ku przyszłości. Będzie okazją do potwierdzenia tego, że przyszłością dla Polski i Europy jest wierność Ewangelii, ład moralny oparty na szacunku dla życia i rodziny a także wychowanie przekazujące kulturę chrześcijańską. Tym razem - inaczej niż w 1966 roku – Kościół i Państwo będą przeżywać ten czas wspólnie. Zbierze się Konferencja Episkopatu Polski a także Zgromadzenie Narodowe z udziałem Pana Prezydenta Rzeczypospolitej. 

1. Zdajemy sobie sprawę z tego, iż chrzest święty przyjęty przez Mieszka miał dla niego przede wszystkim znaczenie duchowe. W tym momencie nasz książę dokonał radykalnego duchowego zwrotu, przeszedł od kultu stworzeń, elementów tego świata do kultu Stworzyciela. Został jednocześnie włączony w dynamikę miłości Chrystusa. Otrzymał Ewangelię, którą miał wyznawać oraz konkretną formę życia, która domagała się zaangażowania całej jego osoby i skierowała go w stronę dobra. Przez chrzest znalazł się w Kościele, tj. w nowym środowisku, w nowym sposobie wspólnego działania. Otwarła się przed nim droga zbawienia. Przywołując na myśl ten fakt historyczny, mamy zarazem okazję zapytać samych siebie o znaczenie własnego chrztu dla naszego życia osobistego. Czy jestem wierny moim zobowiązaniom chrzcielnym? Czy stałem się wiarygodnym świadkiem Chrystusa? To wymaga osobistego rachunku sumienia i odkrycia tego, że moja przyszłość zależy przede wszystkim od mojego trwałego związku z Chrystusem. Nie można wypowiadać słów Credo, nie można mówić „wierzę”, nie będąc przemienionym, nie włączając się w obejmującą mnie historię miłości, która poszerza moje istnienie, czyniąc je częścią tej wielkiej wspólnoty, jaką jest Kościół. Trzeba rozbudzać w sobie pamięć naszego chrztu. Jesteśmy wezwani, by żyć naszym chrztem każdego dnia. Jeśli - mimo naszych ograniczeń, słabości i grzechów - udaje się nam iść za Jezusem i trwać w Kościele, to dzieje się tak jedynie ze względu na ten sakrament, dzięki któremu otrzymaliśmy nowy rodzaj życia.

2. Ale ten wspaniały dar chrztu Mieszka miał nie tylko swój wymiar osobisty. On posiadał również swoje konsekwencje państwowe, narodowe, kulturowe i społeczne. Chrzest oświecił nasze życie społeczne. Wprowadził twórcze światło w każdą nową chwilę naszej historii, bo odniósł wszystkie wydarzenia do ich początku oraz ukazał cel ostateczny wszystkiego w Bogu, który nas kocha. Trudno objąć jednym spojrzeniem wszystkie dobrodziejstwa, jakie wniósł chrzest święty do polskiej społeczności. Dzięki niemu zrozumieliśmy niepowtarzalną godność każdej osoby, która to godność nie była wcale oczywista w świecie starożytnym. Dzięki niemu zdobyliśmy kryterium pozwalające wyróżnić to, co czyni życie człowieka cennym i niepowtarzalnym. Dzięki niemu rodzące się państwo polskie zostało zbudowane na ewangelijnych wartościach, które stały się fundamentem jego życia społecznego i państwowego. Dzięki wartościom Ewangelii - uczącym prawdziwej wolności i sprawiedliwości - przez wiele wieków uważano Polskę za jedno z najbardziej demokratycznych i tolerancyjnych państw Europy, gdzie wiele mniejszości szukało schronienia. Gdy dzisiaj dostrzegamy u niektórych rodaków utratę pamięci o własnych korzeniach chrześcijańskich, gdy czasami zanika sama tożsamość chrzcielna, wypada przypomnieć, że taka postawa niesie ze sobą ryzyko zaniku fundamentów naszego życia społecznego. Skutkiem tego rodzi się osłabienie zaufania między nami, jesteśmy razem tylko ze strachu i zagrożona zostaje stabilność naszej egzystencji. Dlatego z całą mocą
powtarzam: „Gdzie chrzest, tam nadzieja”.

3. Prośmy z całego serca naszego Zbawiciela, abyśmy w życiu codziennym mogli coraz bardziej doświadczać łaski, jaką otrzymaliśmy wraz ze chrztem świętym. Jasnogórskiej Pani i Królowej Polski zawierzmy wszystkie sprawy Kościoła i naszej Ojczyzny. Niech Ona wstawia się za nami, abyśmy potrafili owocnie przeżywać niezwykły dar chrztu świętego. Pokolenie może przeżyć dwa biblijne jubileusze, to znaczy dwa pięćdziesięciolecia, lecz organizować może tylko jeden. Dlatego zapraszam każdego z moich rodaków do duchowej łączności z prawdą, jaką niesie ze sobą zbliżający się jubileusz.
(TVP 1, 13 kwietnia 2016 r. godz. 20.15)

TEMATY KONFERENCJI NA 40 PIESZEJ PIELGRZYMCE NA JASNĄ GÓRĘ

NIEDZIELA, 14.08.2016 r. – XX Niedziela Zwykła

Otwarci na naukę Bożą i tradycję diecezji

Temat konferencji: Historia naszego opolskiego pielgrzymowania na Jasną Górę (ks. Dawid)

PONIEDZIAŁEK, 15.08.2016 r. – Uroczystość Wniebowzięcia NMP

Wniebowzięta Maryja przewodniczką na drogach wiary

Temat konferencji: Z Maryją wzrastać w łasce nowego życia w Chrystusie (ks. Dariusz)

WTOREK, 16.08.2016 r. - Dzień powszedni

Przeżyjmy Kraków jeszcze raz

Tematy konferencji:

1. Przypomnienie istotnych myśli Ojca Świętego z Jego nauczania w Krakowie (ks. Dawid)

2. Świadectwa uczestników i dzielenie się doświadczeniami ze spotkań w parafii. (ks. Dawid + młodzież)

ŚRODA, 17.08.2016 r. - Uroczystość św. Jacka prezbitera, głównego patrona metropolii górnośląskiej

Od chrztu świętego wezwani do świętości

Temat konferencji: Święty Jacek wśród świętych rodaków. Pielęgnowanie świętości życia codziennego (o. Waldemar)

CZWARTEK, 18.08.2016 r. - Dzień powszedni

Królewskie kapłaństwo ludu ochrzczonego

Tematy konferencji:

1. Wspólne kapłaństwo wiernych świeckich (ks. Leszek Rygucki)

2. Diecezjalne dzieło modlitwy za kapłanów „Oremus” (ks. Janusz Iwańczuk)

PIĄTEK, 19.08.2016 r. – Dzień powszedni

Zanurzeni w tajemnicy Miłosierdzia

Temat konferencji: Miłosierdzie w nauczaniu i życiu Kościoła. Uczynki miłosierdzia – program na chrześcijańską codzienność (ks. Dariusz)

SOBOTA, 20.08.2016 r. – Wspomnienie św. Bernarda, opata i doktora Kościoła

Matko - Bądź z nami w każdy czas!

Temat konferencji: Maryja – „Arką Przymierza” między Bogiem a ludźmi (o. Waldemar)